پویندگانلغتنامه دهخداپویندگان . [ ی َ دَ / دِ ] (اِ) ج ِ پوینده : ز پویندگان هر که مویش نکوست بکشت و بر ایشان برآهیخت پوست . فردوسی .ببالا ندارد جز این نیرویی نپوید چو پویندگان هر سویی . <p cla
حنذیانلغتنامه دهخداحنذیان . [ ح ِ ] (ع اِ) بسیار شر و بدی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). کثیرالشر. (اقرب الموارد).