لغتنامه دهخدا
چوبدست . [ دَ ] (اِ مرکب ) چوبدستی . چوبی که در دست گیرند. دستوار. عصا. تعلیمی (یادداشت مؤلف ). عصا و تعلیمی . (ناظم الاطباء) : خداوند خانه برجست و چوبدستی برداشت . (کلیله و دمنه ).در عشق ما بنای دگر میگذاشتیم ار چوب دار بودی اگر چوبدست ما.<br