پاکرولغتنامه دهخداپاکرو. [ رَ / رُو ] (نف مرکب ) پارسا. عفیف : که گر پارسا باشد و پاکروطریقت شناس و نصیحت شنو... سعدی .جوانی پاکباز و پاکرو بودکه با پاکیزه روئی در گرو بود. <p class="author"