چارخوانلغتنامه دهخداچارخوان . [ خوا / خا ] (اِ مرکب )چارجوی بهشت . (آنندراج ). || کنایه است ازنیل و فرات و دجله و جیحون . (آنندراج ) (مصطلحات ).
گورخوانلغتنامه دهخداگورخوان . [ خوا / خا] (نف مرکب ) مقری . قاری قبرستان . قرآن خوان . کسی که بر سر گور قرآن خواند. (یادداشت مؤلف ) : حلوا سه چار صحن شب جمعه چند باربهر ریا به خانه ٔ هر گورخوان شود. سعدی .</
گورخوانفرهنگ فارسی عمید۱. آنکه در گورستان بر سر گور مردگان قرآن بخواند: ◻︎ حلوا سه چار صحن شب جمعه چند بار / بهر ریا به خانهٴ هر گورخوان شود (سعدی۳: ۹۵۷).۲. کسی که هنگام دفن مِیّت تلقین بخواند.
گورخوانفرهنگ فارسی معین(خا) (ص فا.) = گورخواننده : 1 - آن که بر سر قبر قرآن خواند؛ قاری قرآن بر گور مرده . 2 - آن که بر سر قبر تلقین میت کند؛ ملقن .