باویهلغتنامه دهخداباویه . [ وی ی َ /ی ِ ] (اِخ ) باوی . نام ایلی از ایلات کوه گیلویه . تیره هایی از آن ساکن خوزستان هستند. رجوع به باوی شود.
باوولغتنامه دهخداباوو. [ وُ وُ ] (اِ) بازوی در. آن چوب که در بدان تکیه کند. قطعه چوب تراشیده که معمولاً برای چارچوب و تکیه گاه در بکار رود.
باوهلغتنامه دهخداباوه . [ وَ / وِ ] (اِ) رسیده . نو. (یادداشت مؤلف ).- نوباوه ؛ تازه . نورسیده . میوه که تازه به دست آمده باشد. نخستین از میوه ها که به بازار آید.
بایوهلغتنامه دهخدابایوه . [ ی ُ وَ / وِ ] (اِخ ) دهی از دهستان ویسه بخش مریوان شهرستان سنندج در 26 هزارگزی شمال باختر دژ شاهپور. سکنه ٔ آن 100 تن ، آب آن از چشمه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایرا