باندولغتنامه دهخداباندو. (هندی ، اِ) پاندو . نام شخصیتی افسانه ای در روایات هندی منسوب به شنتن و جنگهای بسیاری بین اولاد او و اولاد کورو درگرفته بوده است و شهر کنوج به اولاد او منسوب است . رجوع به تحقیق ماللهند ص 52 و 64 و <sp
بوگندوفرهنگ فارسی معین(گَ) (اِصت .) 1 - دارای بوی بسیار بد. 2 - جهت ابراز تنفر به کسی یا چیزی گفته می شود.