خبوقلغتنامه دهخداخبوق . [ خ َ ] (ع ص ) امراة خبوق ؛ زن که عندالجماع از شرمش آواز برآید . (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
خبوکلغتنامه دهخداخبوک . [ خ َ ] (ص ) محکم . استوار. (از برهان قاطع) (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).خَبوه . رجوع کنید به لسان العجم شعوری ج 1 ورق 371.
خبیوکلغتنامه دهخداخبیوک . [ خ َ وَ ] (اِ) جمع حساب باشد. || توده ٔ ریگ . (از فرهنگ جهانگیری ). رجوع به خبیوه شود.