لغتنامه دهخدا
خفس . [ خ َ ] (ع مص ) کم خوردن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || ویران ساختن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || زشت گفتن . || اندک یا بسیار آب ریختن در شراب . || ریشخند کردن و استهزاء نمودن . منه : خفس فلاناً. || غالب