خباکالغتنامه دهخداخباکا. [ خ َ ] (اِ) چاردیوار سرگشاده که شبانان گوسفندان در آن کنند. (از آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ). || خفه کردن . گلو فشردن : خدنگش بیشه بر شیران کند تنگ کمندش دشت برگوران خباکا.دقیقی .