لغتنامه دهخدا
زوبر. [ زَ ب َ ] (ع اِ) همه . کل و مجموع . (ناظم الاطباء): اخذه بزوبره ؛ گرفت همه ٔ آن را. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). صاحب اقرب الموارد آرد: اخذه بزنوبره ، بالنون لا بالباء؛ ای اجمع. و در منتهی الارب ذیل «زب ر» آرد: اخذه بزبوبره ؛ گرفت آن را همه . و رجوع