هواخورلغتنامه دهخداهواخور. [ هََ خوَرْ / خُرْ ] (اِ مرکب ) هواکش . مجرایی که هوای خارج را به درون ساختمان می کشد.
هواخور جفتتایرtyre clearanceواژههای مصوب فرهنگستانحداقل فاصلۀ لازم بین دیوارههای دو تایر کنار هم بر جفتچرخ خودروهای باری