پیغهلغتنامه دهخداپیغه . [ غ َ / غ ِ ] (اِ) چوب پوسیده ای که در خوزستان بجای آتشگیره بر چخماق زنند. (انجمن آرا). چوبی پوسیده که در خوزستان بجای پده و حراق بکاربرند. اما کلمه مصحف پیفه است . رجوع به پیفه شود.
فینهguyot, tablemountواژههای مصوب فرهنگستاننوعی کوه دریایی که قلّۀ صاف و تخت دارد و ارتفاع آن میتواند از 3 تا 4000 متر باشد