کوبشلغتنامه دهخداکوبش . [ ب ِ ] (اِمص ) عمل کوبیدن . کوفتن . (فرهنگ فارسی معین ) : چنان کوبش گرز و کوپال بودکه دام و دد از بانگ بی هال بود. اسدی (از فرهنگ فارسی معین ).و رجوع به کوبیدن و کوفتن شود.
کیبوسلغتنامه دهخداکیبوس . [ ک َ / ک ِ / کی ] (ص ) کبوس و کج و ناراست . (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ).