لغتنامه دهخدا
مشش . [ م َ ش َ ] (ع اِ) تندی که در خردگاه دست و پای ستور برآید و سخت گردد کمتر از سختی استخوان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). چیزی که در وظیف دابه برآید و سخت گردد خفیف تر از سختی استخوان . (از اقرب الموارد). از جمله ٔ عیب های حادث و آن نوعی بیماری است که نخست آ