موی مویلغتنامه دهخداموی موی . (ص مرکب ) پریشان . پراکنده ، چنانکه تارهای مو. آشفته : گرچه صنما همدم عیساست دمت روح القدسی چگونه خوانم صنمت چون موی شدم ز بس که بردم ستمت مویی مویی که موی مویم ز غمت .خاقانی (دیوان چ سجادی ص <span class=
مچ مچ کردنلغتنامه دهخدامچ مچ کردن . [ م ِ م ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) صدا کردن دهان درموقع خوردن غذا. (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ).
منگویش اصفهانی تکیه ای: men طاری: mun طامه ای: mu(n) طرقی: mo(n) / mu(n) کشه ای: mo(n) / mu(n) نطنزی: mo(n) / mu(n)