مؤجملغتنامه دهخدامؤجم . [ م ُءْ ج ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از ایجام . (از منتهی الارب ، ماده ٔ اج م ). رجوع به ایجام شود.
مؤرملغتنامه دهخدامؤرم . [ م ُ ءَرْ رَ ] (ع ص ) رأس مؤرم ؛ سری که پاره های کله ٔ آن ستبر باشد. (منتهی الارب ، ماده ٔ ارم ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || بیضه ٔ فراخ بالا. (آنندراج ). مؤرمة. || خود فراخ بالا. (از منتهی الارب ).
مورملغتنامه دهخدامورم . [ م َ رِ ] (ع اِ) روییدنگاه دندان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
مورملغتنامه دهخدامورم . [ م ُ وَرْ رَ ] (ع ص ) آماسیده و ورم کرده . (ناظم الاطباء). || مرد آگنده اندام . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).