شمخزلغتنامه دهخداشمخز. [ ش ِ / ش ُم ْ م َ ] (ع ص ) بلندنظر. || فربه و ستبر از مردم و از شتر. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).