شوفسلغتنامه دهخداشوفس . [ ش َ / شُو ف ِ ] (اِ مرکب ) (از: شو، شب + فس ، از فسیدن بمعنی خسبیدن و خفتن ) نامی است که در نور و کجور به گل ابریشم دهند. (یادداشت مؤلف ). و رجوع به شوخس شود.
گیسوفشلغتنامه دهخداگیسوفش . [ ف َ ] (ص مرکب ) مرکب از: گیسو + فش (به معنی مانند) گیسووش . گیسووار. همانند گیسو. چون گیسو. || موی گردن و کاکلی اسب که همچون گیسو باشد. دارای فشی چو گیسو و فش ، موی کاکل اسب است . (از برهان ذیل کلمه ٔ فش ) و کنایه از اسبی که موی کاکل بلند دارد :</s