تدیلغتنامه دهخداتدی . [ ] (اِخ ) (سینه ) لقب یهودای حواریست (انجیل مرقس 3:18). در بعضی از نسخه های قدیمی متی تدیوس و یکی لباوس و دیگری «لبیوس که اسم دیگرش تدیوس است » می نویسد. لوقا در هر دو نسب نامه اش او را یهودا خطاب میکن
تدیرلغتنامه دهخداتدیر. [ ت َ دَی ْ ی ُ ] (ع مص ) سرای گرفتن . (تاج المصادر بیهقی نسخه ٔخطی کتابخانه ٔ سازمان ، ورق 261 ب ) (متن اللغة): تدیر البقعة؛ خانه گرفت آنرا. (اقرب الموارد) : و معاویة (الاصفر) اول من تدیر کوفن و هی قصبة بین نسا