لغتنامه دهخدا
تتش . [ ت ُ ت ُ ] (اِخ ) ابن ارسلان بن داودبن میکائیل بن سلجوق بن دقاق سلجوقی ملقب به تاج الدوله و مکنی به ابوسعید. برادر ملکشاه سلجوقی نخستین از سلاجقه ٔ شام که در سال 488 هَ . ق . در جنگ با برکیارق ، برادرزاده ٔ وی ، به حدود ری کشته شد. رجو