وهبیلغتنامه دهخداوهبی . [ وَ ] (ص نسبی ) منسوب به وهب . هر چیز بخشیده شده از جانب خدا. (فرهنگ فارسی معین ).
وهابیفرهنگ فارسی معین( ~.) (اِ.) پیروان شیخ عبدالوهّاب ، فرقه ای مذهبی که احکام قرآن را بنابر استنباط خود اجرا می کنند، بسیاری از شعائر مسلمانان را بدعت و ضلالت می دانند و نیز ساختن بُعقه های مجلل بر قبور ائمه و طواف و بوسیدن ضریح را روا نمی دانند.
حسین وهبیلغتنامه دهخداحسین وهبی . [ ح ُ س َ وَ هََ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ گیچه چی زاده رومی متخلص به وهبی قاضی حلب بود وعزل شده ، در 1149 هَ . ق . درگذشت . دیوان شعر و «سورنامه » به نظم ترکی دارد. (هدیة العارفین ج 1 ص <span class="hl"