ابرو ،بند و ابرو
شریعت. آبرو شریعت. آبرو
(بِ تِ) (ص مر.) بی آبرو، آبرو رفته .
کسی که کار زشتش فاش شود و نزد مردم شرمنده و بیآبرو شود؛ بیآبرو؛ بدنام.
ابرو