چاخچورلغتنامه دهخداچاخچور. (اِ) چاقچور. نوعی جامه ٔ زنانه مخصوص پوشانیدن ساق پا که زنان هنگام بیرون رفتن از خانه می پوشیده اند. رجوع به چادر چاخچور شود.
گیاخورلغتنامه دهخداگیاخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) مخفف گیاه خوار. گیاخوار. رجوع به گیاخوار و گیاه خوار شود.
آخورلغتنامه دهخداآخور. [ خُرْ ] (اِ) آخُر (در تمام معانی ) : چنان بد که اسبی ز آخور بجست که بد شاه پرویز رابرنشست . فردوسی .دگر اسب جنگی چل وشش هزارکه بودند بر آخور شهریار. فردوسی .دو اسب گرانمایه
اریلغتنامه دهخدااری . [ ] (ع اِ) آری ّ. اخیه که چهارپایان بدان بندند. معلف . آخر. آخور . میخ آخور. (دستور الاخوان ). ج ، اَواری ، اواری ّ.