آذرنگلغتنامه دهخداآذرنگ . [ ذَ رَ ] (اِ) غم صعب . محنت صعب . (فرهنگ اسدی ). درد. رنج . خدوگ . آدرنگ : ز فرزند بر جان و تنْت آذرنگ تو از مهر او روز و شب چون نهنگ . ابوشکور.به آهن نگه کن که برّید سنگ نرست آهن از سنگ بی آذرنگ .
آذرنگفرهنگ فارسی عمید۱. اندوه؛ رنج؛ محنت: ◻︎ ز فرزند بر جان و تنت آذرنگ / تو از مهر او روزوشب چون نهنگ (ابوشکور: شاعران بیدیوان: ۱۰۳).۲. = دمار۳. (صفت) روشن: ◻︎ فروغی پدید آمد از هر دو سنگ / دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ (فردوسی: ۱/۳۰ حاشیه).۴. آتش.
آذرنگفرهنگ فارسی معین(ذَ رَ) 1 - (ص مر.) آتش رنگ ، آذرگون . 2 - روشن ، نورانی . 3 - (اِمر.) آتش ، آذر.
آدرنگلغتنامه دهخداآدرنگ . [ رَ ] (اِ) رنج . محنت . آفت : از چشم بد ای مرا چو دیده یک روز مباد آدرنگت . سنائی . || نیستی و نابودی و زوال : مهرگان بر تو مبارک باد از گشت سپهرجاه تو بی عیب باد و عمر تو ب
آذرنگیلغتنامه دهخداآذرنگی . [ ذَ رَ ] (ص نسبی ) منسوب به آذرنگ . || آتشی . برنگ آتش : سیه را سرخ چون کردآذرنگی چو بالای سیاهی نیست رنگی .نظامی .
ادرنگلغتنامه دهخداادرنگ . [ اَ رَ ] (اِ) رنج و محنت . (اوبهی ) (برهان ). || هلاکت . دمار. (برهان ) (آنندراج ) (مؤید الفضلاء). آدرنگ . آذرنگ . درنگ . (جهانگیری ). || ادرنج .
آدرنگفرهنگ فارسی عمید= آذرنگ: ◻︎ نباشد کوه را وقت درنگ تو درنگ تو/ جهان هرگز نخواهد تا تو باشی آدرنگ تو (فرخی: ۴۲۲).
آذرنگیفرهنگ فارسی عمیدبه رنگ آتش؛ سرخرنگ: ◻︎ سیه را سرخ چون کرد آذرنگی / چو بالای سیاهی نیست رنگی؟ (نظامی۱۴: ۱۳۵).
آذرنگیلغتنامه دهخداآذرنگی . [ ذَ رَ ] (ص نسبی ) منسوب به آذرنگ . || آتشی . برنگ آتش : سیه را سرخ چون کردآذرنگی چو بالای سیاهی نیست رنگی .نظامی .
آذرنگیفرهنگ فارسی عمیدبه رنگ آتش؛ سرخرنگ: ◻︎ سیه را سرخ چون کرد آذرنگی / چو بالای سیاهی نیست رنگی؟ (نظامی۱۴: ۱۳۵).
آزرنگلغتنامه دهخداآزرنگ . [ رَ] (اِ) بفتح رابع بر وزن بادرنگ بمعنی غم سخت و محنت صعب و رنج و هلاکت باشد، و با الف ممدوده و با زاء معجمه ، آن خیار که سبز بود، کذا فی الادات . (مؤید الفضلاء). با زاء معجمه و راء مهمله بوزن بادرنگ خیار سبز بود، کذا فی المؤید. (سروری ). با زاء منقوطه ٔ موقوف و را
آدرنگفرهنگ فارسی عمید= آذرنگ: ◻︎ نباشد کوه را وقت درنگ تو درنگ تو/ جهان هرگز نخواهد تا تو باشی آدرنگ تو (فرخی: ۴۲۲).
ادرنگلغتنامه دهخداادرنگ . [ اَ رَ ] (اِ) رنج و محنت . (اوبهی ) (برهان ). || هلاکت . دمار. (برهان ) (آنندراج ) (مؤید الفضلاء). آدرنگ . آذرنگ . درنگ . (جهانگیری ). || ادرنج .
آدرنگلغتنامه دهخداآدرنگ . [ رَ ] (اِ) رنج . محنت . آفت : از چشم بد ای مرا چو دیده یک روز مباد آدرنگت . سنائی . || نیستی و نابودی و زوال : مهرگان بر تو مبارک باد از گشت سپهرجاه تو بی عیب باد و عمر تو ب
هلاکلغتنامه دهخداهلاک . [ هََ ] (ع مص ) مردن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || نیست شدن . (منتهی الارب ). || آزمند گردیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || گم شدن . || افتادن . || (اِمص ) نیستی . (منتهی الارب ). مرگ . دمار. آذرنگ . (یادداشت مؤلف ) : دشمن خو
آذرنگیلغتنامه دهخداآذرنگی . [ ذَ رَ ] (ص نسبی ) منسوب به آذرنگ . || آتشی . برنگ آتش : سیه را سرخ چون کردآذرنگی چو بالای سیاهی نیست رنگی .نظامی .
آذرنگیفرهنگ فارسی عمیدبه رنگ آتش؛ سرخرنگ: ◻︎ سیه را سرخ چون کرد آذرنگی / چو بالای سیاهی نیست رنگی؟ (نظامی۱۴: ۱۳۵).