آزاده خو

'āzādexu

معنی

۱. کسی که خوی آزادگان دارد؛ دارای خلق آزادان.
۲. اصیل و نجیب.

جست‌وجوی دقیق

آزاده خو

لغت‌نامه دهخدا

آزاده خو. [ دَ / دِ ](ص مرکب ) آزاده خوی . دارای خوی آزادگان : همی تیر و چوگان کنند آرزوی چه فرمان دهد شاه آزاده خوی ؟ فردوسی .گمانت چنین است کاین تاج و تخت سپاه و فزونی و نیرو

آزاده خو

فرهنگ فارسی عمید

۱. کسی که خوی آزادگان دارد؛ دارای خلق آزادان.۲. اصیل و نجیب.

جست‌وجوی هم‌آوا

اجاده

لغت‌نامه دهخدا

اجاده . [ اِ دَ ] (ع مص ) رجوع به اجادة شود.

اجادة

اجادة. [ اِ دَ ] (ع مص ) جیّد گردانیدن . || نیک گفتن . (منتهی الارب ). نیک گفتاری . || نیک کردن . (مجمل اللغة). نیک کرداری . || چیزی جیّد آوردن . (منتهی الارب ). || اجاده درهماً؛ بخشید او را درم . || اجاد الرجل ُ؛ خداوندِ اسب ِ نیکورو گردید. (منتهی الارب ). خداوند ستور نیک شد

آزاده

لغت‌نامه دهخدا

آزاده . [ دَ / دِ ] (ص ) آنکه بنده نباشد. حرّ. حرّه . آزاد. آزادمرد. مقابل بنده و عبد. ج ، آزادگان : ز مادر همه مرگ را زاده ایم همه بنده ایم ارچه آزاده ایم . فردوسی .چه گفت آن سخنگ

آزاده

لغت‌نامه دهخدا

آزاده . [ دَ ] (اِخ ) لقب نوذر، پادشاه پیشدادی . || نام کنیزکی چنگ زن ، معشوقه ٔ بهرام گور.

ازادة

لغت‌نامه دهخدا

ازادة. [ اِ دَ ] (ع مص ) توشه دادن . (منتهی الارب ).

جست‌وجوی مشابه

آزاده خوی

لغت‌نامه دهخدا

آزاده خوی . [ دَ ](اِخ ) نامی است که فریدون بزن تور داد : زن سلم را کرد نام آرزوی زن تور را نام آزاده خوی زن ایرج نیک پی را سهی کجا بد سهیلش بخوبی رهی .فردوسی .

جست‌وجوی متن

آزادمنش

فرهنگ فارسی عمید

راد؛ جوانمرد؛ دارای خوی آزادگی؛ آزاده‌خو.

خفنده

لغت‌نامه دهخدا

خفنده . [ خ ُ ف َ دَ /دِ ] (نف ) جهنده . (یادداشت بخط مؤلف ) : هم آهو خفنده ست و هم تیزتک هم آزاده خو مطوع و تیزگام .فرالاوی .

جست‌وجوی هم‌آغاز

آزاده

لغت‌نامه دهخدا

آزاده

لغت‌نامه دهخدا

آزاده . [ دَ ] (اِخ ) لقب نوذر، پادشاه پیشدادی . || نام کنیزکی چنگ زن ، معشوقه ٔ بهرام گور.

آزاده

فرهنگ فارسی عمید

۱. آزاد.۲. اسیر جنگی ایرانی آزادشده پس از جنگ ایران و عراق.۳. [قدیمی] آزادمرد؛ جوانمرد.۴. [قدیمی] اصیل و نجیب.۵. [قدیمی] وارسته: ◻︎ ز مادر همه جنگ را زاده‌ایم / همه بنده‌ایم ارچه آزاده‌ایم (فردوسی: ۳/۱۰).۶. [قدیمی] آن‌که بندۀ کسی نباشد.