آناهیتاواژهنامه آزادالهه ی آب زرتشتیان الهه ي آب هاي آسماني و مهرباني ها. برگرفته از كلمه زرتشتي "ناهيت" به معني زيبا. در اين زبان "ا" وند منفي كننده بوده و "اناهيت" به معني زشت ساخته شد، كه براي مثبت شدن معني نهايتاً الف ديگري به آن اضافه گرديد و به "آناهيتا"با مفهوم زيبا تغيير يافت.
اناهیتالغتنامه دهخدااناهیتا. [ اَ] (ص ) در اوستا، اناهیتا یا اناهیته مرکب از جزء «اَ»، ادات نفی + آهیته یعنی چرکین و پلید و ناپاک ، «اَ» نفی بنا بقاعده ٔ دستور زبان اوستایی ، چون بکلمه ٔ آهیته پیوسته مابین آنها نون وقایه فاصله شده است مانند انیران (= ان ایران = غیرایرانی ، بیگانه )، بنابراین انا
اناثاًلغتنامه دهخدااناثاً. [ اِ ثَن ْ ] (ع ق ) مادینه . زنینه . مقابل ذکوراً. (از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به اِناث و اُناث شود.