آوخلغتنامه دهخداآوخ . [ وَ ] (صوت ، اِ) دریغا. دریغ. افسوس . آواخ . آه . آخ . آوَه . یاحسرتا. آواه . دردا : بدرد دل آوخ که بریان شوندچه بر حال من زار گریان شوند. فردوسی . گفت آوخ ! بفریفت مرا آنکه پدر ما را فریفت . (مجمل التوا
آوخلغتنامه دهخداآوخ . [ وُ ] (اِخ ) نام کوهی است بسرحد غربی ایران ، میان لادین و مرغاب ، نزدیک کوه ماهی هلانه و کوه مورشهیدان .
آوخفرهنگ فارسی عمیدآه؛ وای؛ آوه؛ آواه؛ دریغ؛ دریغا؛ افسوس: ◻︎ جهان دست جفا بگشاد آوخ / وفا را زور بازویی نماندهست (خاقانی: ۷۴۸).
اوخلغتنامه دهخدااوخ . (اِ صوت )آوازی که هنگام درد کشیدن برآرند. || (عامیانه ) در تداول کودکان جراحت . ریش : دستم اوخ شده .
آوختنلغتنامه دهخداآوختن . [ وِ ت َ ] (مص ) آویختن : برآوختشان در شبستان شاه بدان تا دگر کس نجوید گناه .فردوسی .
آوختیواژهنامه آزاد(کردی کرمانشاهی) آوَختی؛ عزیز و دردانه ای که نازش بسیار خریدار دارد و کشیدن نازش بسیار رواست.
اوخلغتنامه دهخدااوخ . (اِ صوت )آوازی که هنگام درد کشیدن برآرند. || (عامیانه ) در تداول کودکان جراحت . ریش : دستم اوخ شده .
آوختنلغتنامه دهخداآوختن . [ وِ ت َ ] (مص ) آویختن : برآوختشان در شبستان شاه بدان تا دگر کس نجوید گناه .فردوسی .
آوختیواژهنامه آزاد(کردی کرمانشاهی) آوَختی؛ عزیز و دردانه ای که نازش بسیار خریدار دارد و کشیدن نازش بسیار رواست.