آینه دار

'āy[e]nedār

معنی

۱. آن‌که آیینه پیش روی کسی نگه دارد تا چهرۀ خود را در آن ببیند.
۲. آرایشگر؛ سلمانی.

جست‌وجوی دقیق

آینه دار

لغت‌نامه دهخدا

آینه دار. [ ی ِ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه آینه در پیش دارد تا عروس و جز او خویشتن در آن بینند : ای آفتاب آینه دار جمال تومشک سیاه مجمره گردان خال تو. حافظ.|| سرتراش . گرّای . سلم

آینه دار

فرهنگ فارسی عمید

۱. آن‌که آیینه پیش روی کسی نگه دارد تا چهرۀ خود را در آن ببیند.۲. آرایشگر؛ سلمانی.

جست‌وجوی هم‌آوا

واژگون ـ خمش‌گرا

ana-campylotropous

واژه‌های مصوب فرهنگستان

ویـژگـی تـخمـکی که یـکی از رشـته‌های آوندی آن خم شده، و از پایۀ بند ناف به‌طرف ناحیۀ بن تخمک ‌خورش، که فقط در امتداد سطح پایین خم شده، کشیده شده است و پیکرۀ پایه (basal body) ندارد

واژگون ـ دوسوگرا

ana-amphitropous

ویژگی تخمکی که یکی از رشته‌های آوندی آن خم شده و از پایۀ بند ناف به‌طرف ناحیۀ بن تخمک ‌خورش، که دارای خم تند در وسط و در امتداد سطح پایین و بالا است، کشیده شده است و اغلب یاخته‌های تمایز‌یافتۀ پیکرۀ پایۀ (basal body) آن در زاویۀ خمش قرار می‌گیرند

غاز تایوانی

Anas formosa

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گونه‏ای کوچک جثه از اردکیان و راستۀ غازسانان با بدن حنایی یا قهوه‏ای روشن و بال‌های سفید

هنه هنه

گویش مازنی

هن هن کردن – نفس نفس زدن

انگه انگه

گویش مازنی

وز وز – صدای مزاحم

جست‌وجوی مشابه

آینه داری

لغت‌نامه دهخدا

آینه داری . [ ی ِ ن َ / ن ِ ] (حامص مرکب ) عمل آینه دار : دریغ آمدم همی تربیت ستوران و آینه داری در محلت کوران . (گلستان ). || سرتراشی . گرّایی . سلمانی گری . حلاقی . مُزَیِّنی . || دلاکی . || حجامی .

کمد آینه دار

دیکشنری فارسی به انگلیسی

dresser

جست‌وجوی متن

dressing table

دیکشنری انگلیسی به فارسی

میز روتختی، میز ارایش، میز اینه دار وکشودار

آیینه داری

لغت‌نامه دهخدا

آیینه داری . [ ن َ / ن ِ ] (حامص مرکب ) عمل آینه دار: آیینه داری در محلّه ٔ کوران . || سرتراشی . گرّایی . سلمانی گری . حجامی . فصادی .

عیب شمار

لغت‌نامه دهخدا

عیب شمار. [ ع َ / ع ِ ش ُ ] (نف مرکب ) عیب شمارنده . آنکه عیب ها و نقائص دیگران برمی شمارد : من که چنین عیب شمار توام در بد و نیک آینه دار توام .نظامی .

آیینه دار

لغت‌نامه دهخدا

آیینه دار. [ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) آینه دار : شهسوار من که مه آیینه دار روی اوست . حافظ.دل سراپرده ٔ محبت اوست دیده آیینه دار طلعت اوست . حافظ.|| سرت

حلاق

لغت‌نامه دهخدا

حلاق . [ ح َل ْ لا ] (ع ص ) سلمانی . گرای . گرا. سرتراش . (منتهی الارب ). موی پیرا. سترنده . (منتهی الارب ) (غیاث ). موی سترنده . آینه دار. موی تراش . (از غیاث ). || حجام . (غیاث ).استره . (از ملخص اللغات ). موی ستر. (مهذب الاسماء).

جست‌وجوی هم‌آغاز

آینه

لغت‌نامه دهخدا

آینه . [ ی ِ ن َ ] (ع ص ) تأنیث آین . ج ، آینات .

آینه

لغت‌نامه دهخدا

آینه . [ ی ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) آهن مصقول و آهن پرداخت کرده و شیشه و بلور پشت بزیبق کرده که صور اشیاء خارجی در آن افتد. مرآت . آیینه . آبگین . آبگینه . و از آن مسطح و محدب و مقعر باشد : فرستاد از آن آهن تیره رنگ

آینه

لغت‌نامه دهخدا

آینه . [ ی ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) پاره های آهن که جنگجویان بر پشت و سینه و ران راست کردندی دفاع را، و ظاهراً مجموع آن را چهارآینه یا چارآیینه خواندندی : سازد فلک ز عزم تو دایم سلاح خویش دارد شجاع روز وغا در بر آینه

آینه

لغت‌نامه دهخدا

آینه . [ ی ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) در کلمه ٔ هرآینه ، ظاهراً مخفف هرآیینه است و آیینه به معنی آیین یعنی صورت و گونه و سان ، و مجموع مرکب بمعنی بهر حال و در هر حال و بهر روی و بهر صورت و لاجرم . (زمخشری ) : همه سر آرد با

آینه

لغت‌نامه دهخدا

آینه . [ ی ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) ظاهر پوست گاو از پستانها تا دُبُر. || وضع موی این قسمت از پوست در ماده گاوکه بعقیده ٔ بعض علماء فن کیفیت و چگونگی شیر را در اختلافات آن توان شناخت .

جست‌وجوی هم‌قافیه

چهارآینه

لغت‌نامه دهخدا

چهارآینه . [ چ َ / چ ِ ی ِ ن َ / ن ِ ](اِ مرکب ) چهارآیینه . چارآینه . نوعی جامه ٔ جنگ که سابقاً بهنگام رزم آن را میپوشیدند و آن دارای چهار قطعه آهن صیقلی شده و آینه مانند بود، که در پیش سینه قرار میگرفت (از

دام آینه

لغت‌نامه دهخدا

دام آینه . [ ی ِ ن َ / ن ِ] (اِ مرکب ) دستگاهی که قطعات آینه بر آن نصب کنند تا بر اثر تابش خورشید و انعکاس شعاع آن ، پرندگان را بخود کشد تا صید شوند.

چارآینه

لغت‌نامه دهخدا

چارآینه . [ ی ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) یکی از پوشش های جنگجویان قدیم . نوعی از اسلحه و این عبارت از چهار پاره آهن پهن باشد که در زره بر سینه پیوند کنند. (آنندراج ). نوعی از لباس جنگ که چهار تخت از آهن ساخته و در مخمل گرفته گرد پشت و سینه کشند

قاب آینه

لغت‌نامه دهخدا

قاب آینه . [ ب ِ ی ِ ن َ / ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چارچوب که آینه در آن گیرد.

نیم آینه

لغت‌نامه دهخدا

نیم آینه . [ ی ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) در دو بیت زیر از مجیر آمده و معنی آن معلوم نشد و احتمالاً آینه ٔ کوچکی بوده است : ای دلت از نه فلک ساخته نیم آینه وی ز دلت هشت خلد یافته صد میزبان . <p class="author"

درپیوند

بیشتر بدانید

آینه دار

'āy[e]nedār

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گویش مازنی

گویش مازنی

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا