درزةلغتنامه دهخدادرزة. [ دَ زَ ] (ع اِ) ابن درزة؛ فرزند خوانده ، و گویند فرزند کنیز که پدر وی شناخته نباشد. (از ذیل اقرب الموارد از تاج ).- ابناء درزة ؛ مردمان سفله . (دهار).- ام درزة ؛ کنیه ٔ دنیا. (از دهار) (از لسان ).- <span class