ابنهلغتنامه دهخداابنه . [ اُ ن َ ] (ع اِ) دُژَک . (مهذب الاسماء). گره . عقده . || گره در رسن . || گره در چوب . || دُژَک نی ، یعنی گره آن . || دُژَک ساق ، یعنی قوزک آن . || سر حلقوم اشتر. غلصمه ٔ بعیر. || مرداستواررای . || دشمنی . عداوت . اِحن . حِقد.کین . کینه . || وصمت . عیب . آهو. || تباهی
ابنهفرهنگ فارسی معین(اُ نِ) [ ع . ابنة ] 1 - (اِ.) عقده ، گره ، گره در رسن ، چوب . 2 - قوزک ساق . 3 - عیب ، کینه . 4 - نام بیماری خارشِ مقعد.
حبینةلغتنامه دهخداحبینة. [ ح ُ ب َ ن َ] (ع اِ) اُم حبین . العظایة. (قطر المحیط). جانورکی است کلان شکم مشابه حرباء و آن را ام حبین نیز گویند. (آنندراج ). و در منتهی الارب آن را حبیبة آورده است .
آبگینهلغتنامه دهخداآبگینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جسمی جامد غیر حاجب ماوراء که از ذوب سنگ آتش زنه (چخماق ) با قلیا (ملح القلی ) سازند. شیشه . زجاج . زُجاجه . اَسر : بازرگانان مصر آنجا [ سودان ] روند و نمک و آبگینه و ارزیز برند و بهمسن
ابنه زدهفرهنگ فارسی معین( ~ زَ دِ) (اِمف . ص مر.) 1 - مأبون . 2 - رسوا، بدنام . 3 - کسی که از وی نفرت دارند.
ابنه زدهفرهنگ فارسی معین( ~ زَ دِ) (اِمف . ص مر.) 1 - مأبون . 2 - رسوا، بدنام . 3 - کسی که از وی نفرت دارند.
کابنهلغتنامه دهخداکابنه . [ ب ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) بمعنی چشم باشد چنانکه هر گاه گویند «کابنه بدو دار» مراد آن باشد که چشم ازو برمگردان و از نظر نینداز . (برهان ) : ای شهنشاهی که مهر چرخ راهست روشن از وجودت کابنه . <p class="au
مزابنهفرهنگ فارسی معین(مُ بِ نِ یا بَ نَ) [ ع . مزابنة ] (مص م .) خرید و فروش چیزی به چیزی با تخمین (بدون وزن کردن یا شمردن ).