ابنه

'obne

معنی

۱. میل جنسی مرد برای مفعول واقع شدن.
۲. (صفت) مبتلا به ابنه.

جست‌وجوی دقیق

ابنه

لغت‌نامه دهخدا

ابنه . [ اِ ن َ ] (ع اِ) دختر. بنت . ج ، بنات .

ابنه

ابنه . [ اُ ن َ ] (ع اِ) دُژَک . (مهذب الاسماء). گره . عقده . || گره در رسن . || گره در چوب . || دُژَک نی ، یعنی گره آن . || دُژَک ساق ، یعنی قوزک آن . || سر حلقوم اشتر. غلصمه ٔ بعیر. || مرداستواررای . || دشمنی . عداوت . اِحن . حِقد.کین . کینه . || وصمت . عیب . آهو. || تباهی

ابنه

فرهنگ فارسی عمید

دختر؛ بنت.

ابنه

فرهنگ فارسی عمید

۱. میل جنسی مرد برای مفعول واقع شدن.۲. (صفت) مبتلا به ابنه.

ابنه

فرهنگ فارسی معین

(اُ نِ) [ ع . ابنة ] 1 - (اِ.) عقده ، گره ، گره در رسن ، چوب . 2 - قوزک ساق . 3 - عیب ، کینه . 4 - نام بیماری خارشِ مقعد.

جست‌وجوی هم‌آوا

حبینة

لغت‌نامه دهخدا

حبینة. [ ح ُ ب َ ن َ] (ع اِ) اُم حبین . العظایة. (قطر المحیط). جانورکی است کلان شکم مشابه حرباء و آن را ام حبین نیز گویند. (آنندراج ). و در منتهی الارب آن را حبیبة آورده است .

حبنه

لغت‌نامه دهخدا

حبنه . [ ح ِ ن َ ] (ع اِ) دمل و دمیدگی بدن که آماس کند و ریمناک گردد.

حبنة

لغت‌نامه دهخدا

حبنة. [ ح َ ن َ ] (ع اِ) رجوع به حبنه شود.

آبگینه

لغت‌نامه دهخدا

آبگینه . [ ن َ ] (اِخ ) رجوع به پل آبگینه شود.

آبگینه

لغت‌نامه دهخدا

آبگینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جسمی جامد غیر حاجب ماوراء که از ذوب سنگ آتش زنه (چخماق ) با قلیا (ملح القلی ) سازند. شیشه . زجاج . زُجاجه . اَسر : بازرگانان مصر آنجا [ سودان ] روند و نمک و آبگینه و ارزیز برند و بهمسن

جست‌وجوی مشابه

ابنه زده

لغت‌نامه دهخدا

ابنه زده . [ اُ ن َ /ن ِ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مَرِک . (منتهی الارب ).

ابنه زده

فرهنگ فارسی معین

( ~ زَ دِ) (اِمف . ص مر.) 1 - مأبون . 2 - رسوا، بدنام . 3 - کسی که از وی نفرت دارند.

جست‌وجوی متن

مابون

فرهنگ فارسی عمید

مبتلا به ابنه.

خویش و قوم مونث

دیکشنری فارسی به عربی

ابنة الاخت

دختر برادر یا خواهر و غیره

دیکشنری فارسی به عربی

ابنة الاخت

بودبود(ک)

گویش تهرانی

خارش،مرض ابنه

حکه

فرهنگ مترادف و متضاد

آبنه، اگزما، جرب، خارش، سودا

جست‌وجوی هم‌آغاز

ابنه زده

لغت‌نامه دهخدا

ابنه زده . [ اُ ن َ /ن ِ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مَرِک . (منتهی الارب ).

ابنه زده

فرهنگ فارسی معین

( ~ زَ دِ) (اِمف . ص مر.) 1 - مأبون . 2 - رسوا، بدنام . 3 - کسی که از وی نفرت دارند.

جست‌وجوی هم‌قافیه

کابنه

لغت‌نامه دهخدا

کابنه . [ ب ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) بمعنی چشم باشد چنانکه هر گاه گویند «کابنه بدو دار» مراد آن باشد که چشم ازو برمگردان و از نظر نینداز . (برهان ) : ای شهنشاهی که مهر چرخ راهست روشن از وجودت کابنه . <p class="au

رهابنه

فرهنگ فارسی عمید

کسانی که در خوف از خدا مبالغه کنند؛‌ کسانی که بسیار بترسند.

کابنه

فرهنگ فارسی عمید

چشم؛ دیده؛ نظر؛ چشم‌خانه.

کابنه

فرهنگ فارسی معین

(بِ نَ) (اِ.) چشم ، دیده ، کاینه و کایینه هم گفته اند.

مزابنه

فرهنگ فارسی معین

(مُ بِ نِ یا بَ نَ) [ ع . مزابنة ] (مص م .) خرید و فروش چیزی به چیزی با تخمین (بدون وزن کردن یا شمردن ).

درپیوند

بیشتر بدانید

ابنه

'obne

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

گویش تهرانی

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی معین