ابوالمساکینلغتنامه دهخداابوالمساکین . [ اَ بُل ْ م َ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) آنکه غم مسکینان خورد. آنکه بمساکین اعانت کند.
ابوالمساکینلغتنامه دهخداابوالمساکین . [ اَ بُل ْ م َ ](اِخ ) لقبی که رسول صلی اﷲ علیه و آله ، ابوعبداﷲ جعفربن ابیطالب را داد، از بسیاری رأفت وی بمسکینان .