لغتنامه دهخدا
اثناعشری . [ اِ ع َ ش َ ] (ص نسبی ، اِ مرکب ) منسوب به اثناعشر. || نام یکی از امعای دقاق وآن معائی است متصل به بن معده دارای دهانه ای که آن را بوّاب نامند و از آن روی آن را اثناعشری گویند که طول آن به اندازه ٔ دوازده انگشت مُنضمّه ٔ صاحب آن میباشد. مؤلّف کشاف اصطلاحات الفنون