حجلاءلغتنامه دهخداحجلاء. [ ح َ ] (اِخ ) نام وادی . (منتهی الارب ). و گویند نام قله ای است . (معجم البلدان ).
حجلاءلغتنامه دهخداحجلاء. [ ح َ ] (ع ص ، اِ) گوسپندی که ساقهایش سپید باشد. (معجم البلدان ) (منتهی الارب ). گوسفند که لنگهای وی سفید بود. (مهذب الاسماء). ج ، حجل .
حجیلالغتنامه دهخداحجیلا. [ ح ُ ج َ ] (اِخ ) نام چاهی در یمامة. یحیی بن طالب حنفی در حق آن سروده است :فاشرب من ماء الحجیلا شربةیداوی بها قبل الممات علیل .(معجم البلدان ).
حجیلاءلغتنامه دهخداحجیلاء. [ ح ُ ج َ ] (ع اِ مصغر) آبی که آفتاب بدان نرسد. (منتهی الارب ). تصغیر حجلاء. (معجم البلدان ).
اجلاءلغتنامه دهخدااجلاء. [ اَ ج ِل ْ لا ] (ع ص ، اِ) ج ِ جلیل . بزرگواران . (دستوراللغة ادیب نطنزی ).
اجلاءلغتنامه دهخدااجلاء. [ اَ ج ِل ْ لا ] (ع ص ، اِ) ج ِ جلیل . بزرگواران . (دستوراللغة ادیب نطنزی ).
اجلاءلغتنامه دهخدااجلاء. [ اِ ] (ع مص ) دور شدن . || تیز رفتن . (منتهی الارب ). || از خان ومان بیرون شدن . (تاج المصادر). از خانمان رفتن ، یا مختص بقحط است . (منتهی الارب ). || از خان ومان بیرون کردن . (تاج المصادر). نفی کردن . حشر وتبعید کردن . || باز شدن از سر کشته (؟). (تاج المصادر). || پید
اجلابلغتنامه دهخدااجلاب . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ جَلَب ، بمعنی آنچه برای فروختن از شهری بشهری برند. || کسانی که ستور از شهری بشهری کشانند بفروختن . (منتهی الارب ). چوبدار. جَلاّب .
اجلابلغتنامه دهخدااجلاب . [ اِ ](ع مص ) فراهم آمدن . (تاج المصادر) (منتهی الارب ). || اجلاب الدّم ؛ خشک گردیدن خون . || اجلاب الجرح ؛ پوست فراهم آوردن جراحت و به شدن . (منتهی الارب ). || یاری دادن . (تاج المصادر) (منتهی الارب ). || اجلب العوذة؛ در چرم دوخت تعویذ را. || اجلاب اِبِل ؛ نر زادن شت
اجلاجندنلغتنامه دهخدااجلاجندن . [ ] (اِ) بهندی صندل ابیض است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و رجوع به چَندن شود.
اعجللغتنامه دهخدااعجل . [ اَ ج َ ] (ع ص ) کم مدت . و منه الحدیث : حتی یموت الاعجل ای لاافارقه حتی یموت احدنا و هو الاقرب اجلاً. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || (ن تف ) شتابان تر. عاجل تر. بشتاب تر. شتابنده تر. (یادداشت بخط مؤلف ).
خالدلغتنامه دهخداخالد. [ ل ِ ] (اِخ ) ابن یزید عمری . وی گفت : از وهیب بن الورد شنیدم که میگفت : عمربن عبدالعزیز به این ابیات تمثل می جست :یری مستکینا و هو للهو ماقت به عن حدیث القوم ماهو شاغله و ازعجه علم عن الجهل کله و ما عالم شیئا کمن هو جاهله عبوس عن الجهال حین یراهم <
بخ بخلغتنامه دهخدابخ بخ . [ ب َ ب َ ] (ع صوت تحسین ) به به . نیکانیکا که در وقت رضا گویند. احسنت . آفرین آفرین . خوشا. کلمه ای است که به وقت تحسین چیزی گویند. (غیاث اللغات ). وه وه . خه خه . زه زه . احسنت . آفرین . بارک اﷲ. تبارک اﷲ.ماشاء اﷲ. چشم بد بدور. بنام ایزد. تعالی اﷲ. زهی . زه . (یاددا
اجللغتنامه دهخدااجل . [ اَ ج َ ] (ع اِ) گاه . هنگام . زمان : لکل امة اجل اذا جاء اجلهم فلایستأخرون ساعة و لایستقدمون . (قرآن 49/10). لکل امری ٔ فی الدنیا نفس معدود واجل محدود. || زمانه . || مرگ . || زمان مرگ . نهایت زمان عمر : اج
اجلاءلغتنامه دهخدااجلاء. [ اَ ج ِل ْ لا ] (ع ص ، اِ) ج ِ جلیل . بزرگواران . (دستوراللغة ادیب نطنزی ).
اجلاءلغتنامه دهخدااجلاء. [ اِ ] (ع مص ) دور شدن . || تیز رفتن . (منتهی الارب ). || از خان ومان بیرون شدن . (تاج المصادر). از خانمان رفتن ، یا مختص بقحط است . (منتهی الارب ). || از خان ومان بیرون کردن . (تاج المصادر). نفی کردن . حشر وتبعید کردن . || باز شدن از سر کشته (؟). (تاج المصادر). || پید
اجلابلغتنامه دهخدااجلاب . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ جَلَب ، بمعنی آنچه برای فروختن از شهری بشهری برند. || کسانی که ستور از شهری بشهری کشانند بفروختن . (منتهی الارب ). چوبدار. جَلاّب .
اجلابلغتنامه دهخدااجلاب . [ اِ ](ع مص ) فراهم آمدن . (تاج المصادر) (منتهی الارب ). || اجلاب الدّم ؛ خشک گردیدن خون . || اجلاب الجرح ؛ پوست فراهم آوردن جراحت و به شدن . (منتهی الارب ). || یاری دادن . (تاج المصادر) (منتهی الارب ). || اجلب العوذة؛ در چرم دوخت تعویذ را. || اجلاب اِبِل ؛ نر زادن شت
اجلاجندنلغتنامه دهخدااجلاجندن . [ ] (اِ) بهندی صندل ابیض است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و رجوع به چَندن شود.