اجنبیهلغتنامه دهخدااجنبیه . [ اَ ن َ بی ی َ ] (ع ص نسبی ) مؤنث اجنبی . || (اصطلاح فقه ) زنی که نکاح او جایز است : نظر بسوای وجه و کفین اجنبیه برای مرد بیش از یک مرتبه جایز نیست وگر ضرورتی از قبیل معامله و معالجه و غیره ، نظر به او را ایجاب کند آنگاه جایز گردد.
اجنبیلغتنامه دهخدااجنبی . [ اَ ن َ بی ی ] (ع ص نسبی ) بیگانه . (دستور). غریب : چون ز من مهتر آمد اجنبئی خیره اکنون زنخ چه جنبانم . مسعودسعد.اشتر میان ما اجنبی است . (کلیله و دمنه ). در این مقام این شتر اجنبی است . (کلیله و دمنه ).<b
ازنبیژلغتنامه دهخداازنبیژ. [ اَ زَم ْ ] (اِ)طرخون . (السامی فی الاسامی ص 101 س 22). داروئی است که آنرا بطم و بقم خوانند و بوی مادران و نیز شرر آتش . (مؤید الفضلاء). و رجوع به ارنبیز و ارنبیژ شود.
کاشف الغطاءلغتنامه دهخداکاشف الغطاء. [ ش ِ فُل ْ غ ِ ] (اِخ ) محمد حسین بن شیخ علی بن رضابن موسی بن شیخ اکبر شیخ جعفر بمناسبت جد امجد عالیش به «آل کاشف الغطاء» معروف و بیشتر به «کاشف الغطاء» موصوف و از فحول و متبحرین علمای امامیه و از عدول و ثقات فقهای اثنا عشریه و در کثرت تتبعات متنوعه وحید عصر و ف