احتشاملغتنامه دهخدااحتشام . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) احتشام از؛ شرم داشتن از. بشکوهیدن از. استحیاء. (زمخشری ). || بخشم آوردن . (منتهی الارب ). || از کسی حشمت داشتن . (زوزنی ). حشمت داشتن از کسی . (تاج المصادر). || خداوند خدم و حشم شدن ببزرگی . خداوند خادمان و فوج (؟) بودن . (غیاث ). || شأن و شکوه .
احتشامفرهنگ فارسی عمید۱. شکوه؛ جلال.۲. [قدیمی] شرمگین شدن.۳. [قدیمی] صاحب خدم و حشم شدن؛ حشمت و بزرگی و جاه و جلال یافتن.۴. [قدیمی] شرم داشتن؛ حیا کردن.
اعتساملغتنامه دهخدااعتسام . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) نعل و موزه ٔ کهنه خریده پوشیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کفش و موزه ٔ کهنه گرفتن آنگاه پوشیدن . (از اقرب الموارد). || بچه آوردن گوسفند. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بچه آوردن گوسفند و انداختن راعی
اعتصاملغتنامه دهخدااعتصام . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بازماندن ازگناه به امید لطف پروردگار. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). خود را از گناه محفوظ داشتن . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). بازایستادن از معصیت . (تاج المصادر بیهقی ).بازایستادن از معصیت به امید لطف خدا. (از اقرب الموارد). نگاهداری شخص خویشتن را ا
اهتشاملغتنامه دهخدااهتشام . [ اِ ت ِ ] (ع مص )بجمله ٔ کف دست دوشیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). به همه ٔ کف دست دوشیدن . (ناظم الاطباء). || همه ٔ شیر پستان دوشیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). دوشیدن همه شیر پستان را. (ناظم الاطباء). || خوار گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).<br
اعتصامفرهنگ فارسی عمید۱. دست انداختن به چیزی؛ چنگ درزدن.۲. خود را از گناه بازداشتن؛ بازماندن از گناه.
فلک احتشاملغتنامه دهخدافلک احتشام . [ ف َ ل َ اِ ت ِ ] (ص مرکب ) آنکه قدرت و جلال و شکوه او چون فلک باشد. بلندمرتبه : فلک احتشام و معالی پناه جهان کرم میر فیروزشاه .؟ (از حبیب السیر).
سپهراحتشاملغتنامه دهخداسپهراحتشام . [ س ِپ ِ اِ ت ِ ] (ص مرکب ) با عظمت . بزرگ قدر. عالی رتبت : پرویز مکنت ، سپهر احتشام . (حبیب السیر چ جدید ج 3 ص 322). خدام موکب ، سپهر احتشام ، شرایط اجتهاد و اهتمام بتقدی
فلک احتشاملغتنامه دهخدافلک احتشام . [ ف َ ل َ اِ ت ِ ] (ص مرکب ) آنکه قدرت و جلال و شکوه او چون فلک باشد. بلندمرتبه : فلک احتشام و معالی پناه جهان کرم میر فیروزشاه .؟ (از حبیب السیر).
ذوی الاحتشاملغتنامه دهخداذوی الاحتشام . [ ذَ وِل ْ اِ ت ِ ] (ع ص مرکب ) خداوندان حشمت : حکام ذوی الاحتشام .