احجارلغتنامه دهخدااحجار. [ اَ ] (اِخ ) (کتاب الَ ....) کتابی است منسوب به ارسطوطالیس و ابوریحان آن را منحول داند. (الجماهر ص 41).
احجارلغتنامه دهخدااحجار. [ اَ ] (اِخ ) یکی از نامهای اسپ در عرب و از جمله نام اسب همام بن مره ٔ شیبانی .
احجارلغتنامه دهخدااحجار. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ حَجَر. سنگها : در میان منابت اشجار و مساقط احجار پی او بگرفت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). || ج ِ حِجر.
اهجارلغتنامه دهخدااهجار. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ هجر. (ناظم الاطباء). ج ِ هَجر به معنی نیمروز و زوال و جز آن . (منتهی الارب ). و رجوع به هجر شود.
اهجارلغتنامه دهخدااهجار. [ اِ ] (ع مص ) نیکو جوان گردیدن ناقه و فزون شدن در پیه و در رفتار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). بانشاط شدن ماده شتر. (ناظم الاطباء). || فسوس کردن در منطق . (منتهی الارب ) (آنندراج ). فسوس کردن و استهزا نمودن . (ناظم الاطباء). بیهوده گفتن . (تاج المصادر بیهقی ). یاوه درائ
اعظارلغتنامه دهخدااعظار. [ اِ ] (ع مص ) زحمت دادن امتلاءشراب کسی را و گران شدن شکم از آن . (منتهی الارب ).
رجلة احجارلغتنامه دهخدارجلة احجار. [ رِ ل َ ت ُ اَ ] (اِخ ) موضعی است به اسفل زمین در دشت بنی یربوع . (منتهی الارب ). جایگاهی است گویا در بادیه ٔ شام باشد. (از معجم البلدان ).
احجار سماویهلغتنامه دهخدااحجار سماویه . [ اَ رِ س َ وی ی َ/ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به احجار ساقطه شود.
احجارالخیللغتنامه دهخدااحجارالخیل . [ اَ رُل ْ خ َ ] (ع اِ مرکب ) اسبان که برای نسل نگاه دارند. اسپ تخمی .
احجارالثماملغتنامه دهخدااحجارالثمام . [ اَ رُث ْ ث ُ ] (اِخ ) صخیرات ثمام است که رسول صلی اﷲ علیه در راه بدرنزدیک فرش و ملل بدانجا فرودآمد. (معجم البلدان ).
احجارالزیتلغتنامه دهخدااحجارالزیت . [ اَ رُزْ زَ ] (اِخ ) سنگهاست اندرون مدینه که زیّاتان بر آن اندکی زیت میگذاشتند.
احجارالزیتلغتنامه دهخدااحجارالزیت . [ اَرُزْ زَ ] (اِخ ) محلی است در مدینه نزدیک زوراء و آن موضع نماز استسقاء است ، در داخل مدینه . (مراصد).
احجارالسودلغتنامه دهخدااحجارالسود. [ اَ رُس ْ سو ] (ع اِمرکب ) زغال سنگ . مواد مستحجره ای است که در فرغانه تنورها را بدان گرم میکردند. (الجماهر بیرونی ص 199).
خلقیدونیلغتنامه دهخداخلقیدونی . [ خ َ ] (اِ) نوعی از احجار کریمه از جنس عقیق . (یادداشت بخط مؤلف ).
احجار سماویهلغتنامه دهخدااحجار سماویه . [ اَ رِ س َ وی ی َ/ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به احجار ساقطه شود.
احجارالخیللغتنامه دهخدااحجارالخیل . [ اَ رُل ْ خ َ ] (ع اِ مرکب ) اسبان که برای نسل نگاه دارند. اسپ تخمی .
احجار کریمهلغتنامه دهخدااحجار کریمه . [ اَ رِ ک َ م َ / م ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گوهرها. سنگهای قیمتی . احجار ثمینه .
احجار نفیسهلغتنامه دهخدااحجار نفیسه . [ اَ رِ ن َ س َ / س ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به احجار کریمه شود.
احجارالثماملغتنامه دهخدااحجارالثمام . [ اَ رُث ْ ث ُ ] (اِخ ) صخیرات ثمام است که رسول صلی اﷲ علیه در راه بدرنزدیک فرش و ملل بدانجا فرودآمد. (معجم البلدان ).
رجلة احجارلغتنامه دهخدارجلة احجار. [ رِ ل َ ت ُ اَ ] (اِخ ) موضعی است به اسفل زمین در دشت بنی یربوع . (منتهی الارب ). جایگاهی است گویا در بادیه ٔ شام باشد. (از معجم البلدان ).
مهجةالاحجارلغتنامه دهخدامهجةالاحجار. [ م ُ ج َ تُل ْ اَ ] (ع اِ مرکب ) لعل و یاقوت . (از مجموعه ٔ مترادفات ). کنایه از جواهر است مثل زمرد ولعل و یاقوت و غیره . (از غیاث اللغات ) (آنندراج ).