احساس

'ehsās

معنی

۱. دریافت؛ درک.
۲. (روان‌شناسی) حس کردن چیزی به‌وسیلۀ یکی از حواس پنج‌گانه.
۳. (اسم) عاطفه؛ ذوق.

مترادف

۱. عاطفه
۲. حس، درک، دریافتن

برابر پارسی

سهش، شور، دریافت، برداشت

جست‌وجوی دقیق

احساس

لغت‌نامه دهخدا

احساس . [ اِ ] (ع مص ) دریافت . درک کردن . دریافتن . (منتهی الارب ). دیدن و یافتن . (المصادربیهقی ). || دانستن . آگاه شدن . (منتهی الارب ). || دیدن . (زوزنی ). || احساس ،درک چیزی است با یکی از حواس . اگر احساس با حس ظاهری باشد آن را مشاهدات گویند و اگر با حس باطن باشد وجدانیا

احساس

دیکشنری عربی به فارسی

احساس , حس , شور , تاثير , ظاهر , حواس پنجگانه , هوش , شعور , معني , مفاد , حس تشخيص , مفهوم , احساس کردن , پي بردن

احساس

فرهنگ فارسی عمید

۱. دریافت؛ درک.۲. (روان‌شناسی) حس کردن چیزی به‌وسیلۀ یکی از حواس پنج‌گانه.۳. (اسم) عاطفه؛ ذوق.

احساس

feeling

واژه‌های مصوب فرهنگستان

حالتی که در هر زمان و مکان ممکن است عارض شود و ذهن را موقتاً اشغال کند، بی‏آنکه لزوماً تظاهری داشته باشد و نیز ممکن است در تصمیم‏گیری دخالت داشته باشد و منشأ عمل یا حرکتی شود

احساس

دیکشنری فارسی به عربی

احساس , انطباع , ذوق , شعور

جست‌وجوی هم‌آوا

احشاش

لغت‌نامه دهخدا

احشاش . [ اِ ] (ع مص ) شل شدن و خشک گردیدن دست : احشاش ید؛ خشک شدن دست . (تاج المصادر). || یاری دادن کسی را در بریدن و گردآوردن حشیش . || احشاش کلأ؛ بالیدن کلأ آن قدر که آن را بریدن نتوانند. || احشاش مَراءة؛ خشک شدن بچه در شکم او. (تاج المصادر) (منتهی الارب ). || اَحَش ّ ال

احصاص

لغت‌نامه دهخدا

احصاص . [ اِ ] (ع مص ) بهره ٔ کسی را دادن . (منتهی الارب ). بخش کسی را دادن . حصه ٔ کسی فرادادن . (تاج المصادر). نصیب کسی دادن . || معزول کردن کسی را از کار. (منتهی الارب ). عزل کردن کسی را از کاری .

اعشاش

لغت‌نامه دهخدا

اعشاش . [ اَ ] (اِخ ) موضعی است در بلاد بنی تمیم ازآن ِ بنی یربوع بن حنظله . و در بیت زیر از فرزدق این نام آمده است :عرفت باعشاش و ماکدت تعزف و انکرت من حدراء ما کنت تعرف .و همچنین در این بیت از ابن نَعْجاء الضَبّی ّ آمده است :ایا ابرقی اعشاش لازال مدجن یج

اعشاش

لغت‌نامه دهخدا

اعشاش . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ عُش ّ، بمعنی آشیانه ٔ مرغ از هیمه که بر شاخ درخت باشد. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || یقال : تلمس اعشاشک ؛ یعنی بجو سبب گناه در اهل خود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).