اخکوژنهلغتنامه دهخدااخکوژنه . [ اَ ژَ ن َ / ن ِ ] (اِ) اخکوزنه . گوی گریبان . اِلمَک . عُروه . دگمه :دُرّ دری فلک که مهر است اخکوژنه ٔ کلاه او باد. فریدالدین احول .و رجوع به اخگوژنه و رجوع به اِلمک شود.
اخکوژنهفرهنگ فارسی عمیدتکمه؛ دگمه: ◻︎ درّ دری فلک که مهر است / اخکوژنهٴ کلاه او باد (فریدالدین احول: مجمعالفرس: اخکوژنه).
اخکونهلغتنامه دهخدااخکونه . [ اَ ن َ / ن ِ ] (اِ) صاحب فرهنگ شعوری به این صورت معنی اخکوچه داده و شعری مجعول یا مغلوط از عزالدین شیروانی شاهد آورده است . واﷲ اعلم .
اخگوزنهلغتنامه دهخدااخگوزنه . [ اَ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ)قوقه . دگمه . گوی . رجوع به اخکوزنه و اخکوژنه شود.
اخکوزنهلغتنامه دهخدااخکوزنه . [ اَ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ) اخکوبه . اخکوجه . قوقه . تکمه ٔ کلاه و جامه . و رجوع به اخکوژنه و اخگوژنه شود.
اخگوژنهلغتنامه دهخدااخگوژنه . [ اَ ژَ ن َ / ن ِ ](اِ) گویک گریبان . (مؤید الفضلاء). تکمه ٔ کلاه . رجوع به اخکوزنه و اخکوژنه و قوقه شود و در لغت نامه ها بیت فرید احول را برای همین کلمه نیز شاهد آورده اند.
دریلغتنامه دهخدادری .[ دَ ] (اِخ ) (زبان ...) زبان فارسی رسمی معمول امروزه . (یادداشت مرحوم دهخدا). زبان فارسی که نوشتن و سرودن بدان پس از اسلام در ایران رواج و رسمیت یافت .در مورد وجه تسمیه ٔ آن اقوال مختلفی نقل شده است که به اهم آنها اشاره می شود، خوارزمی در مفاتیح العلوم آن را زبان مر