لغتنامه دهخدا
ارتاج . [ اِ ] (ع مص ) ارتاج باب ؛ بند کردن در را.در ببستن . ببستن . بستن در را. در را بستن . (تاج المصادر بیهقی ). || ارتاج دجاجه ؛ پر شدن شکم مرغ از تخم . پر شدن شکم ماکیان از بیضه . پربیضه شدن شکم مرغ . || ارتاج بحر؛ جوش زدن دریا و بسیار شدن آب آن پس فروبردن همه چیز را. ||
