ارجنهلغتنامه دهخداارجنه . [ اَ ج َ ن َ ] (اِخ ) نام دشتی است در فارس . گویند امیرالمؤمنین علیه السلام سلمان را در آن بزور ولایت از چنگ شیر نجات داد. (برهان قاطع) (آنندراج ). ظاهراً همان دشت ارژن فارس است . و رجوع به ارژن شود.
ارجنهلغتنامه دهخداارجنه . [ اَ ج َ ن َ / ن ِ ] (اِ) نوائی و لحنی است از موسیقی . (برهان قاطع):گه نوای هفت گنج و گه نوای گنج گاوگه نوای دیف رخش و گه نوای ارجنه .منوچهری .
ارجنهفرهنگ فارسی عمیدنوایی از موسیقی قدیم ایرانی: ◻︎ گه نوای هفتگنج و گه نوای گنجِ گاو / گه نوای دیف رخش و گه نوای ارجنه (منوچهری: ۹۷).
عرجنةلغتنامه دهخداعرجنة. [ ع َ ج َ ن َ ] (ع مص ) نگار کردن جامه را به نگار عرجون . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ازلسان العرب ). صورتهای عرجون در جامه تصویر کردن . (از اقرب الموارد). || زدن کسی را به عرجون .(منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || آلودن و طلا نمودن به خون یا به زعفران یا خ
ارزانیلغتنامه دهخداارزانی . [ اَ ](ص نسبی ) (در پهلوی : ارژانیک ) منسوب به ارزان . ارزنده . (رشیدی ) : گه ِ رفتن صفاهان داد آنراکه ارزانی است بختش صد جهان را. (ویس و رامین ).به دلی صحبت تو نیست گران چه حدیثی است بجان ارزانی .
ارجانیلغتنامه دهخداارجانی . [ اَرْ رَ / اَ رَ / اَ ] (اِخ ) ابواسحق ابراهیم بن احمدبن زید الارجانی . وی در بلاد خود از عبداﷲبن محمدبن عبدان العسکری و بمکه از ابومحمد عبدالرحمن بن محمدبن عبداﷲبن یزید المقری و بالجزیره از ابوعلی
ارجانیلغتنامه دهخداارجانی . [ اَرْ رَ / اَ رَ / اَ ] (ص نسبی ) منسوب به ارجان و آن کوره ای از کور اهواز از بلاد خوزستان است و آنرا ارغان بغین نیز گویند و صاحب اسمعیل بن عباد گاهی بدان فرود می آمد و ابوبکر خوارزمی در آغاز شعر خو
ارجندلغتنامه دهخداارجند. [ اَ ج َ ] (اِخ ) نام شهریست . (آنندراج ). ظاهراً محرف ارجنه (ارژن ) است . رجوع به ارجنه و ارژن شود.
دیورخشلغتنامه دهخدادیورخش . [ وْ رَ ] (اِ مرکب ) دیف رخش که نغمه ای باشد از موسیقی . (برهان ). نام نوائی است از موسیقی . (از آنندراج ). نام نوایی است که مطربان زنند. (اوبهی ). نوایی از موسیقی . (ناظم الاطباء) : گه نوای هفت گنج و گه نوای گنجگاو گه نوای دیورخش و گه
هفت گنجلغتنامه دهخداهفت گنج . [ هََ گ َ ] (اِ مرکب )نام نوایی از موسیقی . (یادداشت مؤلف ) : گه نوای هفت گنج و گه نوای گنج گاوگه نوای دیف رخش و گه نوای ارجنه . منوچهری .|| (اِخ ) هفت گنج خسرو پرویز: دیبه ٔ خسروی سوخته ، بادآورد، افراس
دیف رخشلغتنامه دهخدادیف رخش . [ رَ ] (اِ مرکب ) دیورخش . تیف رخش . نام نوایی است از موسیقی . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (جهانگیری ) : مطربان ساعت بساعت بر نای زیر و بم گاه سروستان زنند امروز و گاهی اشکنه گه نوای هفت گنج و گه نوای گنج گاوگه نوای دیف