استبداد

'estebdād

معنی

۱. به میل و رٲی خود کار کردن؛ خودرٲی بودن؛ خودرٲیی؛ خودسری؛ خودکامگی.
۲. (اسم) (سیاسی) حکومتی که مردم در آن نقشی ندارند و فرمانروایان مقید به قانون نیستند و به میل و ارادۀ خود تصمیم می‌گیرند.

مترادف

خودرایی، خودسری، خودکامگی، دیکتاتوری، یکدندگی

برابر پارسی

تک سالاری، خوکامگ

جست‌وجوی دقیق

استبداد

لغت‌نامه دهخدا

استبداد. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بخودی خود کار کردن . بخودی خود بکار ایستادن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ). بخودی خود بکاری قیام کردن . (زوزنی ). تنها بر سر کاری ایستادن و منع کس قبول نکردن . متفرد بکاری شدن . (از منتهی الارب ). برأی خود بکاری پرداختن . تفرّد. استقلال . خ

استبداد

فرهنگ فارسی عمید

۱. به میل و رٲی خود کار کردن؛ خودرٲی بودن؛ خودرٲیی؛ خودسری؛ خودکامگی.۲. (اسم) (سیاسی) حکومتی که مردم در آن نقشی ندارند و فرمانروایان مقید به قانون نیستند و به میل و ارادۀ خود تصمیم می‌گیرند.

استبداد

dictatorship

واژه‌های مصوب فرهنگستان

حکومت خودسرانه و مهارنشدۀ یک فرد یا گروه

استبداد

دیکشنری فارسی به عربی

اِحْتِکارُ السُّلطَة

استبداد

دیکشنری فارسی به انگلیسی

absolutism, autarchy, autocracy, dictatorship, tyranny

جست‌وجوی هم‌آوا

استبذاذ

لغت‌نامه دهخدا

استبذاذ. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) رجوع به استبداد شود.

استبداد صغیر

لغت‌نامه دهخدا

استبداد صغیر. [ اِ ت ِ دادِ ص َ ] (اِخ ) نامی است که به دوره ٔ حکومت استبدادی محمدعلی شاه قاجار (1325 - 1326 هَ . ق .) داده اند.

استبداد منور

لغت‌نامه دهخدا

استبداد منور. [ اِ ت ِ دا دِ م ُ ن َوْ وَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) استبدادی توأم با عدل : دیودور... دوره ٔ حکومت مطلقه ٔ اسکندر یا چنانکه گویند استبداد منور را ترویج نمود. (ایران باستان ص 78).