ترجمه مقاله

اشعری

'aš'ari

۱. از فرقه‌های اهل سنت، پیرو ابوالحسن علی‌بن اسماعیل اشعری که معتقد به جبر بوده و با خردگرایی مخالف بودند.
۲. (صفت نسبی) [جمع: اشاعِرَة] پیرو فرقۀ اشعری.

اشعری

لغت‌نامه دهخدا

اشعری . [ اَ ع َ ] (اِخ ) ابوجعفر احمدبن عیسی بن عبداﷲبن سعدبن مالک بن احوص بن مالک اشعری . از فرزندان جماهربن اشعر بود که در قم میزیست و از بزرگان علمای رجال و فقه بشمار میرفت و بر همه ٔ دانشمندان مقدم بود. سلطان قم در امور آن شهراز رای وی استمداد می جست . سفرهائی به مشهد و

اشعری

لغت‌نامه دهخدا

اشعری . [ اَ ع َ ] (اِخ ) ابوجعفر محمدبن احمدبن یحیی بن عمران . از علمای شیعه بود. او راست : کتاب الجامع. کتاب النوادر. کتاب ما نزل من القرآن فی الحسین بن علی (ع ). (ابن الندیم ). و صاحب ریحانة الادب نیای وی عمران را فرزند عبداﷲبن سعدبن مالک اشعری دانسته و او را از فقیهان اوا

اشهری

لغت‌نامه دهخدا

اشهری . [اَ هََ ] (اِخ ) جمال اشهری . از شاعران معاصر مجیرالدین بیلقانی و اثیرالدین اخسیکتی بود و در دربار قزل ارسلان سلجوقی مدیحه میگفت . عوفی در ضمن شرح احوال مجیرالدین بیلقانی آرد: وقتی مجیر از خدمت سلطان قزل ارسلان تخلف نمود، سلطان فرمود تا اثیر اخسیکتی و جمال اشهری را طل

اشعریون

لغت‌نامه دهخدا

اشعریون . [ اَ ع َ ری یو ] (اِخ ) ج ِ اشعری (در حال رفع). صاحب صبح الاعشی آرد: ایشان تیره (حی ) دهم از بنی کهلان و بنی کهلان از خاندان اشعربن اُدَدبن زیدبن یشجب بن عریب بن زیدبن کهلان اند. و نیای آنان را بدان سبب اشعر نامند که هنگام زادن از مادر اشعر بود یعنی موی بر تن داشت و

اشعریون

لغت‌نامه دهخدا

اشعریون . [ اَ ع َ ری یو ] (اِخ ) ج ِ اشعری (در حال رفع). صاحب صبح الاعشی آرد: ایشان تیره (حی ) دهم از بنی کهلان و بنی کهلان از خاندان اشعربن اُدَدبن زیدبن یشجب بن عریب بن زیدبن کهلان اند. و نیای آنان را بدان سبب اشعر نامند که هنگام زادن از مادر اشعر بود یعنی موی بر تن داشت و

ترجمه مقاله