اشکوهیدنلغتنامه دهخدااشکوهیدن . [ اُ دَ ] (مص ) ترسیدن . مهابت داشتن . شکوهیدن . رجوع به شکوهیدن شود.
الغتنامه دهخداا. [ اُ ] (حرف ) همزه ٔمضمومه . در کلمات ذیل گاه همزه ٔ مضمومه حذف شود: ستخوان ، بجای استخوان : آنگه بیکی چرخشت اندر فکندْشان بر پشت لگد بیست هزاران بزندْشان رگها ببردْشان ستخوانها بکندْشان پشت و سر و پهلوی بهم درشکندْشان . <p c