لغتنامه دهخدا
اعتفار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بر زمین زدن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کسی را بر زمین زدن . (از اقرب الموارد). || سر کسی گرفتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || جستن و حمله کردن بر کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء)