ترجمه مقاله

اعتلا

'e'telā

۱. بلندپایه شدن.
۲. بر دیگری برتری یافتن.

برتری، پیشرفت، ترفیع، ترقی، تعالی، توسعه

بالندگی، بهبود

اعتلاص

لغت‌نامه دهخدا

اعتلاص . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) علصه گرفتن یعنی چیز مایل به قلت . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). یقال : «اعتلص منه شیئاً؛ ای اخذه علصة بالضم و هو الی القلة و ما هی ». (منتهی الارب ). کلمه ٔ «ما» در جمله ٔ «ما هی » برای افاده ٔ قلت در قلت باشد. (از اقرب الموارد). گرفتن

اعتلاث

لغت‌نامه دهخدا

اعتلاث . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) گرفتن آتش زنه از درخت ناشناخته که آتش دهد یا نه . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). آتش زنه از درخت گرفتن بدون آن که بداند آتش افروزد یا نه . (از اقرب الموارد). || زوجه ٔ خود را اختیار نکردن . (از اقرب الموارد). یقال : «فلان غیر معتلث الزناد؛ اذا کان

اعتلاج

لغت‌نامه دهخدا

اعتلاج . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) کشتی گرفتن و کارزار نمودن آغاز کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). با یکدیگر بیاویختن و کشتی گرفتن . (المصادر زوزنی ). کشتی گرفتن و بقتال پرداختن قوم . (از اقرب الموارد): اعتلجوا؛ کشتی گرفتند و... (منتهی الارب ). با یکدیگر بیاویختن در

اعتلاط

لغت‌نامه دهخدا

اعتلاط. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) پیکار نمودن با کسی و فتنه انگیختن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مخاصمه کردن با کسی و فتنه بپا کردن . (از اقرب الموارد). این کلمه متعدی است بنفسه و با حرف «با»نیز متعدی شود. یقال : اعتلطه و به ؛ پیکار نمود با او و فتنه انگیخت . (منتهی ا

اعتلاص

لغت‌نامه دهخدا

اعتلاص . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) علصه گرفتن یعنی چیز مایل به قلت . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). یقال : «اعتلص منه شیئاً؛ ای اخذه علصة بالضم و هو الی القلة و ما هی ». (منتهی الارب ). کلمه ٔ «ما» در جمله ٔ «ما هی » برای افاده ٔ قلت در قلت باشد. (از اقرب الموارد). گرفتن

اعتلاث

لغت‌نامه دهخدا

اعتلاث . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) گرفتن آتش زنه از درخت ناشناخته که آتش دهد یا نه . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). آتش زنه از درخت گرفتن بدون آن که بداند آتش افروزد یا نه . (از اقرب الموارد). || زوجه ٔ خود را اختیار نکردن . (از اقرب الموارد). یقال : «فلان غیر معتلث الزناد؛ اذا کان

اعتلاج

لغت‌نامه دهخدا

اعتلاج . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) کشتی گرفتن و کارزار نمودن آغاز کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). با یکدیگر بیاویختن و کشتی گرفتن . (المصادر زوزنی ). کشتی گرفتن و بقتال پرداختن قوم . (از اقرب الموارد): اعتلجوا؛ کشتی گرفتند و... (منتهی الارب ). با یکدیگر بیاویختن در

اعتلاط

لغت‌نامه دهخدا

اعتلاط. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) پیکار نمودن با کسی و فتنه انگیختن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مخاصمه کردن با کسی و فتنه بپا کردن . (از اقرب الموارد). این کلمه متعدی است بنفسه و با حرف «با»نیز متعدی شود. یقال : اعتلطه و به ؛ پیکار نمود با او و فتنه انگیخت . (منتهی ا

ترجمه مقاله