اعمشلغتنامه دهخدااعمش . [ اَ م َ ] (اِخ ) لقب سلیمان بن مهران قاری تابعی مولای بنی کاهل از بنی اسد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). سلیمان بن مهران اسدی مکنی به ابومحمد از تابعین مشهورو اصل وی از بلاد ری بود. وی در کوفه زندگی کرد و به همان جا بسال 148 هَ . ق . درگ
اعمشلغتنامه دهخدااعمش . [اَ م َ ] (ع ص ) سست بینایی که چشمش بعلتی آب راند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). آنکه آب چشم او میریزد بجهت بیماری . (آنندراج ). آنکه ببیند و از چشمش آب میریزد. (بحر الجواهر). آنک بد بیند و آب همی ریزد. (تاج المصادر بیهقی ). خوچیده چشم . (المصادر زوزنی چ تقی بینش حاشی
احمزلغتنامه دهخدااحمز. [ اَ م َ ](ع ن تف ) استوارتر. قوی تر. اشدّ. اشق . اقوی . امتن . وبدین معنی است حدیث ابن عباس : افضل الاعمال احمزها، وبروایتی افضل العبادات احمزها؛ ای اشقّها. (مهذب ).
احمشلغتنامه دهخدااحمش . [ اَ م َ ] (ع ن تف ) باریکتر. باریک ساق تر. || (ص ) باریک ساق . (تاج المصادر). مرد باریک ساق . مؤنث : حَمْشاء. ج ، حمش . (مهذب الاسماء).
اعمش اسدیلغتنامه دهخدااعمش اسدی . [ اَ م َ ش ِ اَ س َ ] (اِخ ) رجوع به اعمش ، سلیمان بن مهران اسدی کوفی شود.
اعمش دماوندیلغتنامه دهخدااعمش دماوندی . [ اَ م َ ش ِ دَ وَ ] (اِخ ) رجوع به اعمش ، سلیمان بن مهران اسدی کوفی شود.
اعمشیلغتنامه دهخدااعمشی . [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوحامد احمدبن حمدون بن احمدبن رستم نیشابوری . از روات بود. و بدان جهت بدین نسبت شهرت یافت که احادیث اعمش را حفظ میداشت . وی در ربیعالاول 321 هَ . ق . درگذشت . و این اسم منسوب به اعمش است . (از لباب الانساب ).
اعمش اسدیلغتنامه دهخدااعمش اسدی . [ اَ م َ ش ِ اَ س َ ] (اِخ ) رجوع به اعمش ، سلیمان بن مهران اسدی کوفی شود.
اعمش دماوندیلغتنامه دهخدااعمش دماوندی . [ اَ م َ ش ِ دَ وَ ] (اِخ ) رجوع به اعمش ، سلیمان بن مهران اسدی کوفی شود.
ابومحمدلغتنامه دهخداابومحمد. [ اَ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) اعمش دماوندی سلیمان بن مهران . رجوع به اعمش ... شود.
ابومحمدلغتنامه دهخداابومحمد. [ اَ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) سلیمان بن مهران الاسدی دماوندی کوفی . مشهور به اعمش . رجوع به اعمش دماوندی سلیمان بن مهران شود.
اعمش اسدیلغتنامه دهخدااعمش اسدی . [ اَ م َ ش ِ اَ س َ ] (اِخ ) رجوع به اعمش ، سلیمان بن مهران اسدی کوفی شود.
اعمش دماوندیلغتنامه دهخدااعمش دماوندی . [ اَ م َ ش ِ دَ وَ ] (اِخ ) رجوع به اعمش ، سلیمان بن مهران اسدی کوفی شود.
اعمشیلغتنامه دهخدااعمشی . [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوحامد احمدبن حمدون بن احمدبن رستم نیشابوری . از روات بود. و بدان جهت بدین نسبت شهرت یافت که احادیث اعمش را حفظ میداشت . وی در ربیعالاول 321 هَ . ق . درگذشت . و این اسم منسوب به اعمش است . (از لباب الانساب ).