اغوا

'eqvā

معنی

گمراه ساختن؛ از راه به‌در‌بردن؛ گول زدن.

مترادف

اغفال، تحریض، تحریک، تشجیع، تشویق، فریب، وسوسه

جست‌وجوی دقیق

اغوا

لغت‌نامه دهخدا

اغوا. [ اِ ] (از ع ،اِمص ) مأخوذ از تازی . گمراهی . ضلالت . گمراه کردگی . اضلال . فریب . وسوسه . پند و نصیحت بد. برانگیختگی و تحریک و تحریض بر کارهای بد. (ناظم الاطباء). اغواء. گمراه ساختن و رجوع به اغواء شود : محمودیان از دم این مرد [ غازی ] می باز ن

اغوا

فرهنگ فارسی عمید

گمراه ساختن؛ از راه به‌در‌بردن؛ گول زدن.

اغوا

دیکشنری فارسی به عربی

اغراء , تحريض

اغوا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

allurement, cozenage, enticement, instillation, seduction, subornation, temptation

اغوا

فرهنگ مترادف و متضاد

اغفال، تحریض، تحریک، تشجیع، تشویق، فریب، وسوسه

جست‌وجوی هم‌آوا

اغویاء

لغت‌نامه دهخدا

اغویاء. [ اَ ] (ع ص ،اِ) ج ِ غَوی ّ، بمعنی گمراه . (یادداشت بخط مؤلف ).

اغواء

لغت‌نامه دهخدا

اغواء. [ اِ ] (ع مص ) گمراه گردانیدن . (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). گمراه کردن . (آنندراج ) (از منتخب بنقل غیاث اللغات ). بی راه کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (از المصادر زوزنی ). بگمراهی انداختن . (از اقرب الموارد). اضلال کردن . تسویل . (یا

اغواء

فرهنگ فارسی معین

( اِ ) [ ع . ] (مص م .)گمراه کردن ،گول زدن .

اغوا شدن

لغت‌نامه دهخدا

اغوا شدن .[ اِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) گمراه شدن . بیراه گردیدن .

اغوا کردن

لغت‌نامه دهخدا

اغوا کردن . [ اِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) گمراه کردن . بیراه گردانیدن . بضلالت انداختن . رجوع به اغوا شود.

جست‌وجوی مشابه

اغواء

لغت‌نامه دهخدا

اغواث

لغت‌نامه دهخدا

اغواث . [ ] (اِخ ) یوم ...، یاقوت آرد: وقعه ٔ اول از جنگهای قادسیه را که میان مسلمانان و ایرانیان روی داد، یوم ارماث گویند ووقعه ٔ دوم آن را اغواث و وقعه ٔ سوم آن را عماس گویند و وقعه ٔ چهارم آن را که مسلمانان در آن پیروز شدند، یوم قادسیه گویند ولی معلوم نیست این کلمات اسامی

اغوار

لغت‌نامه دهخدا

اغوار. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ غار، یعنی سمج که در کوه باشد یا جای نشیب در آن یا هر زمین پست هموار یا سوراخ زمین و کوه بزرگ که در آن جانور وحشی جای گیرد. (منتهی الارب ) (آنندراج )(ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). غیران . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || ج ِ غور بالضم وآن وزنی ب

اغواط

لغت‌نامه دهخدا

اغواط. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ غائِط، زمین مغاک پست فراخ و نشیب که در آن کسی در کمین تواند نشست . (آنندراج ). ج ِ غائط، زمین مغاک پست فراخ . (از منتهی الارب )(ناظم الاطباء). غِیاط. غیطان . غوط. (منتهی الارب ).