افراختنلغتنامه دهخداافراختن . [ اَ ت َ ] (مص ) برداشتن و بلند ساختن . (برهان ) (آنندراج ). برآوردن . بلند کردن . (شرفنامه ٔ منیری ) (مؤید). افراشتن مرادف آنست . (شرفنامه ٔ منیری ). و رواست که همزه را حذف کنند و فا را فتح دهند. (مؤید) : براه بیابان برون تاختندهمه
افروختنفرهنگ فارسی عمید۱. روشن کردن.۲. روشن کردن آتش، چراغ، و امثال آن.۳. (مصدر لازم) روشن شدن؛ درخشان شدن.
افروختنلغتنامه دهخداافروختن . [ اَ ت َ ] (مص ) روشن کردن آتش و چراغ . (برهان ) (ناظم الاطباء). روشن کردن ، و افروغ و افروخ بمعنی تابش و روشنی است و آنرا فروغ نیز گویند. (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ). روشن کردن وروشن شدن ، کذا فی شرفنامه . و در ادات بمعنی اخیر فقط است و مراد آن روشن کردن آتش است
افراختنیلغتنامه دهخداافراختنی . [ اَ ت َ ] (ص لیاقت ) لایق افراختن . درخور افراشتن . مناسب بلند کردن .
چادر افراختنلغتنامه دهخداچادر افراختن . [ دَ / دُ اَ ت َ ] (مص مرکب ) چادر زدن . چادر افراشتن . خیمه زدن . خیمه بپا کردن و رجوع به خیمه افراختن شود.
کتف افراختنلغتنامه دهخداکتف افراختن . [ ک َ ت ِ اَ ت َ ] (مص مرکب ) مجازاً، تکبر نمودن . (یادداشت مؤلف ) : نه همه کار تو دانی نه همه زور تراست لنج پر باد مکن بیش و کتف برمفراز.لبیبی (از فرهنگ اسدی نخجوانی ).
گردن افراختنلغتنامه دهخداگردن افراختن . [ گ َ دَ اَ ت َ ] (مص مرکب ) قدرت از خود نشان دادن . خودنمایی کردن . مقاومت . ایستادگی : ببردیم بر دشمنان تاختن نیارست کس گردن افراختن . فردوسی .هرکه بیهوده گردن افرازدخویشتن را به گردن اندازد.<b
رایت افراختنلغتنامه دهخدارایت افراختن . [ ی َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) رایت افراشتن . علم برافراشتن . بیرق برافراشتن . رایت انگیختن : میکند خون در جگر باد خزان را همچو سرورایت سبزی که از آزادگی افراختیم . صائب .و رجوع به رایت افراشتن شود.
نافراختنلغتنامه دهخدانافراختن . [ ف َ ت َ ] (مص منفی ) نیفراختن . مقابل افراختن . رجوع به افراختن و فراختن شود.
فراختنیلغتنامه دهخدافراختنی . [ ف َ ت َ ] (ص لیاقت ) آنچه قابل افراختن باشد،چون درفش و جز آن . رجوع به فراختن و افراختن شود.
افراختنیلغتنامه دهخداافراختنی . [ اَ ت َ ] (ص لیاقت ) لایق افراختن . درخور افراشتن . مناسب بلند کردن .
چادر افراختنلغتنامه دهخداچادر افراختن . [ دَ / دُ اَ ت َ ] (مص مرکب ) چادر زدن . چادر افراشتن . خیمه زدن . خیمه بپا کردن و رجوع به خیمه افراختن شود.
سر برافراختنلغتنامه دهخداسر برافراختن .[ س َ ب َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) طغیان کردن : چو جایی ز دشمن بپرداختی دگر بدکنش سر برافراختی . فردوسی . || افتخار کردن . مباهات نمودن : به خون ریختن سر برافراخته ست بسی را
کتف افراختنلغتنامه دهخداکتف افراختن . [ ک َ ت ِ اَ ت َ ] (مص مرکب ) مجازاً، تکبر نمودن . (یادداشت مؤلف ) : نه همه کار تو دانی نه همه زور تراست لنج پر باد مکن بیش و کتف برمفراز.لبیبی (از فرهنگ اسدی نخجوانی ).
نافراختنلغتنامه دهخدانافراختن . [ ف َ ت َ ] (مص منفی ) نیفراختن . مقابل افراختن . رجوع به افراختن و فراختن شود.
گردن افراختنلغتنامه دهخداگردن افراختن . [ گ َ دَ اَ ت َ ] (مص مرکب ) قدرت از خود نشان دادن . خودنمایی کردن . مقاومت . ایستادگی : ببردیم بر دشمنان تاختن نیارست کس گردن افراختن . فردوسی .هرکه بیهوده گردن افرازدخویشتن را به گردن اندازد.<b
