افراشتنلغتنامه دهخداافراشتن . [ اَ ت َ ] (مص ) برداشتن . بلند ساختن . (برهان ) (آنندراج ). افراختن . برداشتن . بلند ساختن . (ناظم الاطباء). همان افراختن است و فراشتن نیز لغتی است . (شرفنامه ٔ منیری ). رفع کردن . بلند کردن . دروا کردن . و برداشتن چنانکه جانور دم را و آدمی دست را بر آسمان و جز آن
افراشتنفرهنگ فارسی عمید۱. بلند ساختن؛ بالا بردن: ◻︎ هرکه گردن به دعوی افرازد / خویشتن را به گردن اندازد (سعدی: ۵۶).۲. آراستن؛ زینت دادن.۳. برپا کردن؛ برافراشتن؛ افراختن.
سر افراشتنلغتنامه دهخداسر افراشتن . [ س َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) برتر شدن . بالاتر شدن : چو بگذشت از جهان ده چیز بگذاشت کز آن ده بر همه شاهان سر افراشت . نظامی . || سربلند بودن . نیک نام بودن : بود نام نیک و سر ا
کمان افراشتنلغتنامه دهخداکمان افراشتن . [ ک َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) برداشتن کمان به قصد تیر انداختن . (آنندراج ) (از فرهنگ فارسی معین ) : بسته گردددست مکاران چو بگشاید کمین پست گردد روی جباران چو بفرازد کمان . امیر معزی (از آنندراج ).و رجوع
تیغ افراشتنلغتنامه دهخداتیغ افراشتن . [ اَ ت َ ] (مص مرکب ) شمشیر کشیدن . آماده ٔ نبرد شدن : هرچه خواهی کن که ما را باتو روی جنگ نیست سر نهادن به در آن موضع که تیغ افراشتی .سعدی .
گردن افراشتنلغتنامه دهخداگردن افراشتن . [ گ َ دَ اَ ت َ ] (مص مرکب ) گردن بلند کردن . || گردن کشیدن . طغیان . سرکشی : هرکه گردن به دعوی افرازددشمن از هر طرف بدو تازد. سعدی . || امتداد و برابری و مقابله در بلندی : <b
سر افراشتنلغتنامه دهخداسر افراشتن . [ س َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) برتر شدن . بالاتر شدن : چو بگذشت از جهان ده چیز بگذاشت کز آن ده بر همه شاهان سر افراشت . نظامی . || سربلند بودن . نیک نام بودن : بود نام نیک و سر ا
کمان افراشتنلغتنامه دهخداکمان افراشتن . [ ک َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) برداشتن کمان به قصد تیر انداختن . (آنندراج ) (از فرهنگ فارسی معین ) : بسته گردددست مکاران چو بگشاید کمین پست گردد روی جباران چو بفرازد کمان . امیر معزی (از آنندراج ).و رجوع
تیغ افراشتنلغتنامه دهخداتیغ افراشتن . [ اَ ت َ ] (مص مرکب ) شمشیر کشیدن . آماده ٔ نبرد شدن : هرچه خواهی کن که ما را باتو روی جنگ نیست سر نهادن به در آن موضع که تیغ افراشتی .سعدی .
گردن افراشتنلغتنامه دهخداگردن افراشتن . [ گ َ دَ اَ ت َ ] (مص مرکب ) گردن بلند کردن . || گردن کشیدن . طغیان . سرکشی : هرکه گردن به دعوی افرازددشمن از هر طرف بدو تازد. سعدی . || امتداد و برابری و مقابله در بلندی : <b
بارگاه افراشتنلغتنامه دهخدابارگاه افراشتن . [ اَ ت َ ] (مص مرکب ) بر پا کردن خیمه ٔ سلاطین . بارگاه آراستن . بارگاه زدن . بارگاه کشیدن : چو افراشت در غجدوان بارگاه جهان تیره گشت از غبار سپاه . قاسم گنابادی (از ارمغان آصفی ).رجوع به بارگاه آر
سر افراشتنلغتنامه دهخداسر افراشتن . [ س َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) برتر شدن . بالاتر شدن : چو بگذشت از جهان ده چیز بگذاشت کز آن ده بر همه شاهان سر افراشت . نظامی . || سربلند بودن . نیک نام بودن : بود نام نیک و سر ا
کمان افراشتنلغتنامه دهخداکمان افراشتن . [ ک َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) برداشتن کمان به قصد تیر انداختن . (آنندراج ) (از فرهنگ فارسی معین ) : بسته گردددست مکاران چو بگشاید کمین پست گردد روی جباران چو بفرازد کمان . امیر معزی (از آنندراج ).و رجوع
نافراشتنلغتنامه دهخدانافراشتن . [ ف َ ت َ ] (مص منفی ) نافراختن . ناافراشتن . نیفراشتن . رجوع به افراشتن و فراشتن شود.
تیغ افراشتنلغتنامه دهخداتیغ افراشتن . [ اَ ت َ ] (مص مرکب ) شمشیر کشیدن . آماده ٔ نبرد شدن : هرچه خواهی کن که ما را باتو روی جنگ نیست سر نهادن به در آن موضع که تیغ افراشتی .سعدی .